Tijdens het intakegesprek met de moeder observeer in mijn nieuwe cliëntje. Schoppen, slaan en bijten is dagelijks gedrag tijdens de verzorging van dit kleine meisje. Moeder is benieuwd hoe ik dit aan ga pakken, want volgens haar zal haar dochter niet op mijn behandeltafel willen gaan zitten, laat staan liggen.
Ik leg uit wat er aan de hand is, geef moeder advies en bespreek de eerste oefeningen. Dan komt het cliëntje naar me toe lopen, pakt mijn hand en trekt me mee naar…….de behandeltafel. Terwijl ik deze met de afstandsbediening laat zakken vertel ik dat kindjes hier op kunnen zitten en liggen en ik hen dan zachtjes aanraak zodat hun lijfje minder strak komt te zitten en ze blij worden. Eenmaal op de laagste stand zeg ik: je mag er wel even op staan, ik hou je vast.
Moeder heeft gelijk. Op de behandelbank staand wordt er uit angst gelijk geslagen. Ik geef er geen aandacht aan en til haar op. Zullen we samen regendruppels gaan tellen? Terwijl we voor het raam staan start ik gelijk met de oefeningen die ik met de moeder besproken heb. Bij 23 is het geduld op en gaat deze kleine overlever weer in haar ‘fight en flight’ stand. Moeder is intussen in tranen. Het komt wel goed, zeg ik, terwijl ik haar een tissue aanreik. Als we de eerste stappen eenmaal gezet hebben volgt de rust vanzelf.